Just like Peter who was sinking, Lord, don’t deprive me of Your Love…

The past few days were difficult, as I was faced with several temptations. Outwardly nothing changed, I continued to pray, praise, and do as befits the love of Christ so as not to betray His love.

But I confess that deep down inside something had changed – not that I stopped believing in the Omnilove and the Almighty Power of our sweet Jesus, but rather I began to believe that I did not deserve for God to help me and come to a solution to my problem. But even if this was the case, I should have followed our Holy Mother’s perfect example and accepted God’s decision without allowing it weary me psychologically.

Eventually, thanks to constant prayer and praise and reading hymns to Jesus Christ and His Holy Mother, Panagia, I came to my senses and felt how blessed I already am, that I have my health, my family, my dreams about the future, and the love of our Heavenly Father, our Christ, and Our Most Holy Theotokos. I already am Your favorite child because countless were the times You have helped me.

So when I came to myself, I said :

“my God, I am sorry! That’s all the strength I have and I just broke into pieces. Forgive me for my sinfulness and my misery.

You were the One who Was crucified and I groan for nothing.

I’m so small in front of You but I really love You, and I did not stop doing everything You love and staying away from dark paths. I am nothing compared to Your Holyness.

But I am also human, although I understand that’s an excuse we often use to cover up for our weaknesses and sins ; and by Grace, I am Your child, and I love You.

Do not deprive me of the unique warmth of Your Love, You, whose Grace, the Majesty of Heart and Humility lifted the whole world on Your shoulders; I promise to accept with love every trial You send my way , because the worst that could happen to me is to lose the warmth and inexplicable Joy of Your company and not being under Your loving wings. “

I reminded myself that I was guilty of being ungrateful, looking back to every moment my Guardian Angel , Most Holy Theotokos and my Lord, Jesus Christ were protecting me . For example, I can remember the exact time Mrs. A. (my book’s main character) was born, it was a very still and quiet moment. I was home alone for the first time after battling cancer and I was so used to staying in the hospital, that I had to have an adjustment period since I returned to my residence. I can revive the exact sounds, a mixture of solid stillness and birds chirping at a playground near my home. It was a bittersweet mix of happiness for someone that had just come back to life, after 9 hours of surgery and many months of chemotherapy. I can also recall my feelings, thinking, where is everyone going after their surgery? are they just gonna go home and go on with their lives as if nothing had happened? Was I supposed to stop asking questions too? I guess you can’t explain a miracle; you live and carry within you a miracle. How else could anyone reason that I was insisting on doing more tests that led to detecting a very silent cancer that had already progressed? Everyone was telling me I was overreacting, and at 23 years old, I was more than healthy. In spite of my expressed worries and my increased pain in the lower point of my back that was reflecting my ovarian cancer’s place, no one was listening. I held on to two little Orthodox Christian Icons of Jesus and The Most Holy Theotokos as I was entering the surgery room, and although the doctors were very skeptical about my situation, I made it through and exited the operating room successfully. Fortunately, we all also have a silent friend on our side, called Jesus Christ, Who Is available 24/7 and Is the only One that can actually help us, instead of turning to people who are already occupied with worries themselves.He Is waiting to hear from us , patiently, He Is always reaching out to us, in ways we cannot comprehend; the unknown man who helped us avoid the car on the street, the unknown woman who asked us if we were ok, when we were crying during lunch break at work, the nurse who tucked us in bed in the hospital, when all the relatives and friends were untraceable.

To whoever reads this post, and is or was battling cancer, always remember that when there is silent cancer (without any symptoms), there is also a silent friend, our Heavenly Best Friend, Jesus Christ! JESUS CHRIST we magnify Thee!

Jesus Christ Is my freedom, my best friend, my comfort, my companion, the One who nurtures me, my provider.

Asking for more would make me ungrateful °°° ¦

Jesus Is the One that brings the Joy to Christmas, not the bright lights and expensive gifts °°° ¦

My Jesus Is so sweet, when I talk to Him, a sweetness and a light of comfort fills my soul and I just never wanna let go! Oh, how foolish I have been all this time, searching for the whole world το feed the void inside my soul, instead of reaching out to You. Our soul is wired from its creation, to seek You, in order to feel complete, otherwise it gets dark and out-of-this- world lonely, because it is seperated from You.

And You have been kindly and patiently waiting for me, to come back to You, loving me even when I had turned my back on You, when it was me that needed You and should have reached my hand out! Your love for us is infinite, has no boundaries, it’s illogical and I only hope I will be able to show You how grateful I am for allowing me back into Your endless source of Love! Thank You, Jesus!

Please forgive me for all the times I didn’t know what I was doing and forgive my brothers too¬ for without You, we are blind leading the blind.

Oh, Heavenly Father, thank You for forgiving me for my sinfulness and taking me out of my sadness, by allowing me to experience Your Presence in my life ; each day that You do , is a gift. I apologize to You for hurting You every day, for keep taping in the wounds of the nails that pierced Your Holy Body with my past actions, You, the only One who Hasn’t sinned.  

and yet You Gave Your Precious Life for our sake.

Thank You for the warm home that You have secured for us. I hope that my wish will be heard and that the world will come to itself, in a wonderful, miraculous way and return to the warmth of Your Fatherly Embrace.

My Christ, and my God! I LOVE YOU!

I am so sorry my sweet Jesus Christ, that I made You sad, especially these days that are dedicated to celebrating Your birthday; I let the temptation blurry my heart and so I forgot what is really important.

 Like another Peter who is sinking,

Please, Forgive me and do not deprive me of Your Joy…

Love, your child…

Κύριε, βυθίζομαι σαν άλλος Πέτρος, αλλά μην μου στερήσεις την Αγάπη Σου

Οι περασμένες μέρες ήταν δύσκολες , καθώς ήρθα αντιμέτωποι με αρκετούς πειρασμούς. . Εξωτερικά δεν άλλαξε τίποτα,  συνέχισα να προσεύχομαι , να δοξολογώ και να πράττω όπως αρμόζει στην αγάπη Του Χριστού ώστε να μην Τον στεναχωρώ.

Μέσα μου όμως ομολογώ ότι κάπου λύγισα – όχι πως σταμάτησα να πιστεύω στην Παναγάπη και την Παντοδυναμία Του γλυκού Ιησού μας , αλλά μάλλον άρχισα να πιστεύω ότι δεν αξίζω αρκετά ώστε να με βοηθήσει ο Θεός και να επέλθει λύσει στο πρόβλημά μου. Όμως ακόμα και αν πρόκειται γι’ αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να παραδειγματιστώ από την Παναγία μας και να δεχτώ την απόφαση Του Θεού χωρίς αυτό να με καταβάλλει ψυχολογικά.

Τελικά χάρη στην συνεχή προσευχή και την δοξολογία, ήλθα εις εαυτόν και αισθάνθηκα πόσο ευλογημένη είμαι ήδη που έχω την υγεία μου , την οικογένειά μου, τα όνειρά μου για το μέλλον αλλά και την αγάπη Του Επουράνιου Πατέρα μας , Του Χριστού μας και Της Παναγίας μας. Είμαι ήδη αγαπημένο παιδί σου, γιατί αμέτρητες είναι οι φορές που με έχεις βοηθήσει !

Αφού λοιπόν ήλθα εις εαυτόν, είπα :

” Θεέ μου συγνώμη ! Μέχρι εκεί έφτασαν οι δυνάμεις μου. Έσπασα. Συγχώρεσέ με για την αμαρτωλοτητά μου και την ελεεινότητά μου. Εσύ σταυρώθηκες και εγώ γογγύζω για το τίποτα. Τόσο μικρή είμαι αλλά σ’ αγαπώ αληθινά, και δεν σταμάτησα να κάνω όλα όσα αγαπάς αλλά και να μένω μακριά από σκοτεινά μονοπάτια .

Τόση είμαι – λύγισα. Αλλά άνθρωπος είμαι και εγώ, αν και αυτή είναι μια δικαιολογία που συχνά χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τις αδυναμίες μας και την αμαρτωλότητά μας . Αλλά είμαι και κατά Χάρη παιδί Σου και σε αγαπώ. Μη μου στερήσεις την μοναδική ζεστασιά  της Αγάπης Σου, Εσύ, που Χάρις στο μεγαλείο της καρδιάς Σου και την ταπείνωσή Σου Σήκωσες στους ώμους Σου όλον τον κόσμο. Υπόσχομαι να δέχομαι με αγάπη κάθε δοκιμασία που μου στέλνεις, διότι το χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί είναι να χάσω την ζεστασιά της συντροφιάς Σου.

Υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι ήμουν ένοχη για αχαριστία, κοιτάζοντας πίσω όλες τις φορές που ο Φύλακας Άγγελός μου, η Παναγία και ο Κύριος Ιησούς Χριστός με προστάτεψαν. Για παράδειγμα, θυμάμαι την ακριβή στιγμή που γεννήθηκε η κυρία Α. (ο κύριος χαρακτήρας του βιβλίου μου), ήταν μια πολύ ήσυχη στιγμή. Ήμουν μόνη στο σπίτι για πρώτη φορά μετά τη μάχη με τον καρκίνο και ήμουν τόσο συνηθισμένη να μένω στο νοσοκομείο, που έπρεπε να έχω μια περίοδο προσαρμογής από τότε που επέστρεψα στο σπίτι. Μπορώ να αναβιώσω τους ακριβείς ήχους, ένα μείγμα σταθερής ακινησίας και πουλιών που κελαηδούν σε μια παιδική χαρά κοντά στο σπίτι μου. Ήταν ένα γλυκόπικρο μείγμα ευτυχίας για κάποιον που μόλις είχε επιστρέψει στη ζωή, μετά από 9 ώρες χειρουργικής επέμβασης και πολλούς μήνες χημειοθεραπείας. Μπορώ επίσης να θυμηθώ τα συναισθήματά μου, σκέφτομαι, πού πηγαίνουν όλοι μετά την επέμβαση; Θα πάνε σπίτι τους και θα συνεχίσουν τη ζωή τους σαν να μην είχε συμβεί τίποτα; Έπρεπε να σταματήσω να κάνω ερωτήσεις κι εγώ; Υποθέτω ότι δεν μπορείς να εξηγήσεις ένα θαύμα, ζεις και κουβαλάς μέσα σου ένα θαύμα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να αιτιολογήσει ότι επέμενα να κάνω περισσότερες εξετάσεις που οδηγούν στην ανίχνευση ενός πολύ σιωπηλού καρκίνου που είχε ήδη προχωρήσει; Όλοι μου έλεγαν ότι αντιδρούσα υπερβολικά και στα 23 μου ήμουν κάτι παραπάνω από υγιής. Παρά τις εκφρασμένες ανησυχίες μου και τον αυξημένο πόνο μου στο κάτω σημείο της πλάτης μου που αντανακλούσε τον καρκίνο μου, κανείς δεν με άκουγε. Ευτυχώς, όλοι έχουμε και έναν σιωπηλό φίλο στο πλευρό μας, που ονομάζεται Ιησούς Χριστός. Κράτησα δύο μικρές Ορθόδοξες Χριστιανικές Εικόνες Του Ιησού Χριστού και Της Υπεραγίας Θεοτόκου καθώς έμπαινα στο χειρουργείο, και παρόλο που οι γιατροί ήταν πολύ δύσπιστοι για την κατάστασή μου, τα κατάφερα και βγήκα με επιτυχία από το χειρουργείο.

Σε όσους διαβάζουν αυτό το ποστ, και πάλεψαν ή παλεύουν με τον καρκίνο, να ξέρετε ότι όταν υπάρχει σιωπηλός καρκίνος (χωρίς κανένα σύμπτωμα), υπάρχει και ένας σιωπηλός φίλος, ο Ουράνιος καλύτερος φίλος μας, ο Ιησούς Χριστός!

Κύριε ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ Σε μεγαλύνουμε! Ευχαριστώ, Ουράνιε Φίλε μου!

Ο Ιησούς μου είναι τόσο γλυκός, όταν Του μιλάω, μια γλυκύτητα και ένα φως χαράς γεμίζει την ψυχή μου και απλά δεν θέλω ποτέ να αφήσω να φύγει! Ω, πόσο ανόητη ήμουν όλο αυτό το διάστημα, έψαχνα σε όλο τον κόσμο, για να γεμίσω το κενό που έχω μέσα μου, αντί να απλώσω το χέρι μου και να Σε προσεγγίσω. Η ψυχή μας έχει προγραμματιστεί από Δημιουργίας να Σε ζητά για να νιώθει ολοκληρωμένη , διαφορετικά νιώθει μια απόκοσμη παγωνιά, γιατί έχει χωριστεί από Εσένα.

Και Συ Κύριε, με περίμενες ευγενικά και υπομονετικά, να επιστρέψω σε Εσένα, αγαπώντας με ακόμα και όταν είχα γυρίσει την πλάτη μου σε Εσένα, όταν ήμουν εγώ που Σε χρειαζόμουν και εγώ που έπρεπε να είχα απλώσει το χέρι μου σε Εσένα! Η αγάπη Σου για εμάς είναι άπειρη, δεν έχει όρια, είναι παράλογη και ελπίζω μόνο να μπορέσω να Σου δείξω πόσο ευγνώμων είμαι που μου επέτρεψες να επιστρέψω στην αστείρευτη πηγή της Αγάπης σου!

Σε ευχαριστώ, Ιησού μου! Παρακαλώ Συγχώρεσέ με για όλες τις φορές που δεν ήξερα τι έκανα και Συγχώρησε και τα αδέλφια μου¬ γιατί χωρίς Εσένα, είμαστε τυφλοί που οδηγούν τους τυφλούς.
Ω, Επουράνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ που με Συγχώρεσες για την αμαρτωλότητά μου και με Έβγαλες από τη δυστυχία μου, επιτρέποντάς μου να βιώσω την Παρουσία Σου στη ζωή μου. Αυτό είναι πραγματικά ένα δώρο που καθημερινά μου κάνεις.

Σου ζητώ συγγνώμη που Σε πλήγωνα κάθε μέρα, με τις προηγούμενες πράξεις μου, πατώντας καθημερινά πάνω στις πληγές που δημιούργησαν τα καρφιά πάνω στο Άγιο Σώμα Σου.

Εσένα, Τον μόνο που δεν αμάρτησε.
Κι όμως έδωσες την πολύτιμη ζωή σου για χάρη μας.
Σε ευχαριστούμε για το ζεστό σπίτι που Έχεις Εξασφαλίσει για εμάς.

Ελπίζω ότι η ευχή μου θα εισακουστεί και ότι ο κόσμος θα έρθει εις εαυτόν, με έναν υπέροχο, θαυμαστό τρόπο και θα επιστρέψει στη ζεστασιά της Πατρικής Σου Αγκαλιάς.
Χριστέ μου και Θεέ μου! Σ’ ΑΓΑΠΏ!

Συγνώμη Χριστέ μου Αγαπημένε , που Σε στεναχώρησα τις ημέρες αυτές που Γιορτάζεις και άφησα τον πειρασμό να θολώσει την καρδιά μου και έτσι ξέχασα τι είναι πραγματικά σημαντικό.

 Σαν άλλο Πέτρο που βουλιάζει ,

Συγχώρησέ με και μη μου στερήσεις την Χαρά Σου…

Με αγάπη, το παιδί Σου …